Man leeft van de bijstand en komt geld tekort: ‘Bezuinigen op deze twee dingen is geen optie’
Het is geen verrassing dat vandaag de dag maar heel weinig huishoudens rond kunnen komen, alles wordt duurder en duurder.…
Het is geen verrassing dat vandaag de dag maar heel weinig huishoudens rond kunnen komen, alles wordt duurder en duurder.
De 24-jarige Sjors uit Doetinchem heeft het ook ontzettend zwaar en het hoofd boven water houden is dan ook haast onmogelijk.
In een volksbuurtje woont Sjors in een sociale huurwoning: ”Toen ik 19 jaar was ging ik op mezelf. Ik kon niet goed overweg met mijn ouders.”
”Toen ik 18 was ben ik gestopt met school. Ik had destijds foute vrienden en die hebben mij hun milieu ingetrokken. We gingen nauwelijks naar school.”
”Ik deed toen de opleiding administratie. Maar in de praktijk zaten we elke dag in de coffeesh0p en in de FairPlay (casino). Achteraf was dat niet zo slim.”
‘‘Tot twee jaar geleden werkte ik bij de McDonald’s. Maar daar is het niet goed gegaan. Ik vond dat ik te weinig verdiende en wilde opslag.”
Om meer salaris te eisen dan dat zijn collega’s krijgen kan niet, iets dat Sjors belachelijk vond. Sjors besloot toen ontslag te nemen.
Deze actie was niet handig van hem dit daar hij geen nieuwe baan had. Doordat hij zelf ontslag had genomen, had hij dus ook geen recht op een ww-uitkering.
Sjors krijgt een bijstandsuitkering en iedere maand rond zien te komen lukt hem dan ook maar net. ”Ik zou heel graag willen werken, maar ik heb moeite met gezag.”
”Ik houd er niet van als andere mensen mij vertellen wat ik moet doen. Daarom wil ik alleen een baantje waarbij ik vrijheid heb. Bijvoorbeeld thuiswerken.”
Momenteel heeft hij last van een depressie en kan hij niet werken. ‘‘Dat is voornamelijk gekomen doordat ik geen leuke dingen kan doen. Ik houd bijna niets over.”
Doordat r0ken prioriteit is voor hem, houdt hij dan ook bijna niets over. ”Niet veel. ongeveer 10 slgaretten per dag en drie j0ints.”
”Ik kan daar wel op bezuinigen, maar dan heb ik helemaal niets leuks meer over. Zo zie ik het tenminste. En het helpt mij bij mijn depressie.”
”Na het betalen van mijn vaste lasten moet ik altijd maar puzzelen. Die Afrikanen (vluchtelingen red.) krijgen alles maar toegestopt. Waarom betalen ze mijn huur niet? Dat vind ik niet normaal.”
Toch probeert Sjors hoopvol naar zijn toekomst te kijken. ”Als ik me beter voel, ga ik solliciteren. Want ik weet dat ik er anders helemaal niet meer uit kom.”