Lee Towers waarschuwt Rachel Hazes na eigen ervaring: ‘Scheur in mijn broek’

Lee Towers, de iconische zanger, weet als geen ander hoe uitdagend het kan zijn om een horecazaak te runnen.

In de jaren ’80 waagde hij zelf de sprong in de horeca, maar kwam al snel tot de ontdekking dat het een zware onderneming was.

In een openhartig interview met Weekend blikt hij terug op die periode en deelt hij zijn gedachten over de huidige situatie van Rachel Hazes, die naar verluidt oververmoeid zou zijn door het runnen van haar horecazaak in Torremolinos.

Volgens Evert Santegoeds, hoofdredacteur van Privé, gaat het momenteel niet heel erg goed met Rachel Hazes.

Sinds ze eerder dit jaar haar horecazaak opende in het Spaanse Torremolinos, lijkt de druk van het ondernemerschap haar parten te spelen.

“Nu ze voor het eerst een echte baan heeft, zou ze helemaal doodmoe zijn,” aldus Santegoeds. Hij uit zijn zorgen en suggereert zelfs dat haar zoon, André Hazes jr., maar eens contact met haar moet opnemen om te zien hoe het werkelijk met haar gaat.

Lee Towers heeft zijn eigen ervaringen met de horeca, en die waren verre van rooskleurig. “Ja, ik heb natuurlijk ook mijn minpuntjes.”

”Ik begon een horecabedrijf in 1985 waar ik na 2,5 jaar met zó’n scheur in mijn broek afscheid van nam,” vertelt hij openhartig.

Het runnen van een horecazaak bleek voor Lee een enorme uitdaging, en hij kwam er al snel achter dat dit vak niet voor iedereen is weggelegd.

“Schoenmaker blijf bij je leest, is het spreekwoord. En hoeveel collega’s zijn daar ook niet mee de teil in gegaan?”

Op de vraag wat hij vindt van de vermeende oververmoeidheid van Rachel Hazes, reageert Lee Towers nuchter:

“Nou, dat zegt me allemaal niks, daar heb ik ook helemaal niks mee. Met Spanje heb ik ook weinig. Dan denk ik: oké, als jij vindt dat je dat moet doen, prima.”

Hoewel Lee niet veel sympathie lijkt te hebben voor Rachel’s situatie, is zijn eigen ervaring in de Nederlandse horeca een duidelijke waarschuwing.

Zelfs in Nederland, waar hij bekend was bij het publiek, bleek het geen eenvoudige taak om een horecazaak succesvol te runnen. Lee’s verhalen geven een kijkje in de zware realiteit van het vak.

.“Het was een restaurant, een bistro en een nachtclub. Dan zat ik ’s nachts om drie uur nog voor twintig dronken mensen een paar liedjes te zingen,” herinnert hij zich.

Uiteindelijk besloot Lee dat het genoeg was. “Dus op een gegeven moment moet je gewoon de stekker eruit trekken. En dan is het klaar.”