Wim pakt vervelende voetballende buurjongetjes aan: ‘Wie niet luisteren wil moet maar voelen’

Op een online forum doet Wim, een 73-jarige inwoner van Purmerend, zijn verhaal over de overlast die hij ervaart van zijn jonge buurjongetjes.

Wim woont al 35 jaar met veel plezier in dezelfde levendige buurt, waar steeds meer jonge gezinnen hun intrek nemen.

Wat ooit een rustige woonwijk was, is nu een dynamische omgeving met spelende kinderen en veel buurtactiviteiten.

Hoewel Wim zijn wijk waardeert, loopt de situatie met zijn nieuwe buren nu helemaal uit de hand. Zijn grootste ergernis: de voetballende buurjongens die dagelijks hun bal in zijn tuin trappen.

“Mijn plantjes gaan naar de gallemiezen door de voetbal die continu in mijn tuin terechtkomt,” schrijft Wim gefrustreerd.

Al sinds de buren met hun twee kleine jongens naast hem zijn komen wonen, vliegt er volgens Wim elke dag wel een bal over de schutting.

Hij heeft de jongens herhaaldelijk gewaarschuwd om op te passen en hun spel wat meer binnen de perken te houden.

Maar zijn verzoeken lijken niet serieus genomen te worden, en voor Wim lijkt het alsof hij steeds tegen dovemansoren praat.

De druppel die de emmer deed overlopen was een incident met zijn zorgvuldig onderhouden winterplantjes.

De bal vloog opnieuw over de schutting en belandde recht op zijn planten, waardoor een aantal van de kwetsbare bloemen en struiken beschadigd raakten.

Dit was voor Wim de spreekwoordelijke laatste zet. In een impulsieve actie besloot hij om de bal lek te steken, in de hoop dat dit de jongens eens zou laten voelen wat de gevolgen zijn van hun gedrag.

Daarna gooide hij de lekke bal terug over de schutting, vastbesloten dat dit het einde zou zijn van de voortdurende overlast.

Op het forum deelde hij de reden achter zijn actie: “Wie niet luisteren wil, moet maar voelen.” Zijn woorden en daden roepen echter gemengde reacties op onder de andere forumgebruikers.

Sommigen begrijpen zijn frustratie volledig en vinden dat hij het volste recht heeft om zijn planten te beschermen.

“Jij hebt alle recht om van je tuin te genieten zonder dat die steeds beschadigd wordt,” reageert een gebruiker.

“Misschien moeten de ouders van die kinderen hen gewoon beter opvoeden en duidelijk maken dat een tuin geen voetbalveld is.”

Toch zijn er ook veel mensen die zijn aanpak te ver vinden gaan. Een andere gebruiker reageert: “Kinderen spelen nu eenmaal en een bal over de schutting is vervelend, maar om een bal lek te steken? Dat lijkt me wat overdreven.”

Volgens deze gebruikers hoort een beetje geluidsoverlast nu eenmaal bij het leven in een woonwijk met kinderen, en zou Wim wat meer geduld kunnen tonen.

De meningen zijn verdeeld, en wat begon als een klacht van Wim, is nu een discussiepunt geworden over burenoverlast en de manier waarop jong en oud met elkaar omgaan in de buurt.

Wims actie bleef natuurlijk niet onopgemerkt door zijn buren. Kort na het incident kwamen de ouders van de jongens bij hem aan de deur om verhaal te halen.

Ze vroegen hem waarom hij de bal had lek gestoken en probeerden het gesprek aan te gaan. Maar Wim voelde weinig behoefte om zich te verantwoorden.

Hij staat, naar eigen zeggen, volledig achter zijn beslissing en wil geen discussie voeren over zijn tuin of zijn planten.

Voor Wim voelt het alsof hij al meer dan genoeg waarschuwingen heeft gegeven en dat de jongens hun lesje nu maar moeten leren.

De situatie rondom Wim en zijn buren heeft echter niet alleen invloed op de betrokken partijen, maar doet ook de discussie op het forum oplaaien.

Veel gebruikers pleiten voor een open dialoog en geven aan dat dit soort conflicten tussen buren alleen maar groter wordt wanneer er niet met elkaar gepraat wordt.

“Een gesprek kan misschien meer begrip creëren aan beide kanten,” schrijft iemand. Een ander suggereert dat Wim met de ouders en de kinderen samen regels kan afspreken over het voetbalgedrag in de tuin, in plaats van de bal steeds terug te gooien of hem lek te steken.

Daarnaast zijn er ook forumgebruikers die wijzen op het belang van leefbaarheid voor zowel jong als oud. “In een woonwijk moet ruimte zijn voor iedereen, dus ook voor kinderen die buiten willen spelen,” schrijft een lid.

“Misschien moeten zowel de ouders als Wim iets meer bereidheid tonen om rekening met elkaar te houden. Dan kunnen de kinderen spelen zonder overlast te veroorzaken, en kan Wim van zijn tuin genieten.”

Voor Wim lijkt de situatie echter nog lang niet opgelost. Hij blijft zich ergeren aan het feit dat zijn tuin, die hij zorgvuldig verzorgt en beschouwt als zijn persoonlijke plekje van rust, steeds opnieuw beschadigd wordt door de bal.

Hoewel hij begrip heeft voor het feit dat kinderen willen spelen, vindt hij dat dit niet ten koste hoeft te gaan van zijn leefomgeving.

Of Wim uiteindelijk bereid zal zijn om alsnog het gesprek met zijn buren aan te gaan, is nog maar de vraag. Voor nu voelt hij zich gesteund door de medestanders op het forum en blijft hij bij zijn standpunt.

De discussie blijft ondertussen doorgaan, waarbij steeds meer forumgebruikers zich afvragen hoe jonge gezinnen en ouderen het beste kunnen samenleven zonder elkaars leefplezier te verstoren.