Irma boos dat buurvrouw continu afval in haar klikobakken gooit: ‘Heb haar stiekem betrapt’

Irma, 62 jaar, ziet steeds vaker vreemd afval in haar eigen afvalcontainer en begint zich steeds ongemakkelijker te voelen over de situatie.

Ze vertelt hoe ze elke keer weer verbaasd naar haar grijze kliko kijkt, die telkens vol zit met spullen die ze zelf niet heeft weggegooid.

“Elke keer als ik naar buiten kijk en de oprit op loop, zie ik het weer: mijn kliko, gevuld met afval dat ik niet herken. Het moet haast wel van de nieuwe buurvrouw zijn,” schrijft ze.

Toch aarzelt ze om er iets van te zeggen. “Ik ben geen ruziezoeker. Op mijn leeftijd probeer ik liever de rust te bewaren, maar deze situatie begint me echt dwars te zitten.”

Volgens Irma begon het probleem een paar maanden geleden. Op een dinsdagochtend, de dag waarop ze haar afval altijd buiten zet, ontdekte ze een kliko vol met kartonnen dozen, plastic verpakkingen en ander afval dat ze niet herkende.

Aanvankelijk dacht ze nog dat het een vergissing was, maar de weken erna gebeurde het steeds opnieuw. Op een bepaald moment was de bak zo volgestopt dat ze haar eigen afval niet eens kwijt kon.

Hoewel ze vaak heeft overwogen om de buurvrouw aan te spreken, houdt iets haar steeds tegen. “Ik kan het natuurlijk gewoon vragen, op een vriendelijke manier, dat ligt in mijn aard,” vertelt ze.

“Maar wat als ze zich aangevallen voelt? Ik wil geen ongemak veroorzaken, zeker niet in de buurt waar ik al bijna twintig jaar woon.”

Ondertussen probeert ze geduldig te blijven, maar het ongemak groeit met iedere volle kliko. “Elke keer als ik haar zie, bijvoorbeeld bij de auto’s, krijg ik dat ongemakkelijke gevoel.”

”Ze lijkt aardig en we hebben zelfs weleens gezellig gekletst over de buurt en het weer. Hoe vertel je iemand dat je haar betrapt hebt zonder de verstandhouding te verstoren?”

Hoewel ze het al een paar keer bijna heeft gedaan, durft Irma de stap naar de voordeur van haar buurvrouw nog steeds niet te zetten.

Ze probeert zichzelf gerust te stellen door te denken dat het “maar afval” is. Toch voelt ze dat het beter zou zijn om er een gesprek over aan te gaan, op een open en vriendelijke manier.

“Misschien lukt het binnenkort,” zegt ze hoopvol. “Ik hoop in elk geval dat mijn geduld niet te veel op de proef wordt gesteld en dat ik straks niet weer een volle kliko aantref.”