Vrouwen zijn niet welkom om te werken in het bedrijf van Joost: ‘Blijven te vaak thuis’
1. Vrouwen ziet hij als een risico dat hij als ondernemer niet kan negeren. 2. Vrouwen ziet hij als een risico dat hij als kleine ondernemer niet kan negeren. 3. Naar eigen zeggen kiest hij voor de zekerheid. 4. Hij ziet een hoger risico op afwezigheid bij vrouwelijke medewerkers. 5. Bij vrouwelijke medewerkers ziet hij een hoger risico op afwezigheid.
Het afwijzen van kandidaten op basis van geslacht tijdens een wervingsproces leidt regelmatig tot felle debatten, vooral wanneer ondernemers hierover openlijk hun mening delen.
Zo stelt een ondernemer uit de zakelijke wereld: “Ik neem geen vrouwen aan in mijn bedrijf, omdat ik denk dat ze te vaak thuisblijven met de kinderen.”
Voor hem draait het om efficiëntie en constante beschikbaarheid, essentieel in zijn drukke sector. In dit artikel bespreken we zijn standpunten, ervaringen en de gevolgen daarvan voor zijn bedrijf.
In een omgeving waar krappe deadlines en spoedopdrachten de norm zijn, is elke medewerker belangrijk om de bedrijfsdoelstellingen te behalen.
De ondernemer, met jarenlange ervaring in zijn vak, benadrukt dat zijn bedrijf afhankelijk is van de flexibiliteit en inzet van alle teamleden.
“De aard van de sector vereist dat er direct gehandeld kan worden. Klanten verwachten resultaten, soms zelfs op zeer korte termijn,” vertelt hij.
Na jarenlang werknemers te hebben aangenomen en tegenslagen te hebben ervaren, heeft hij volgens eigen zeggen een patroon opgemerkt: hij ziet een hoger risico op afwezigheid bij vrouwelijke medewerkers, vanwege zorgtaken thuis.
Hij benadrukt dat zijn keuze niets te maken heeft met capaciteiten, maar puur met praktische inzetbaarheid.
De ondernemer merkt op dat, toen hij in het verleden vrouwelijke medewerkers aannam, er volgens hem vaak gesprekken kwamen over zaken als zwangerschapsverlof, flexibele werktijden of verlof vanwege zieke kinderen.
“Dat zijn legitieme redenen, absoluut, maar in een klein bedrijf als het mijne vormen ze een uitdaging,” legt hij uit.
Zijn beperkte personeelsbestand betekent dat hij minder mogelijkheden heeft om onverwachte uitval op te vangen, wat kan leiden tot gemiste deadlines of vertragingen.
Deze ervaringen hebben naar eigen zeggen een grote rol gespeeld in zijn beslissingen. Volgens de ondernemer zijn zijn keuzes puur zakelijk, zonder persoonlijke vooroordelen.
“Als ik moet kiezen tussen een mannelijke sollicitant die aangeeft volledig beschikbaar te zijn en een vrouwelijke sollicitant waarbij ik rekening moet houden met mogelijke uitval of een kortere werkweek, dan kies ik voor de zekerheid,” zegt hij.
Voor hem is dit noodzakelijk om de continuïteit en efficiëntie van zijn bedrijf te waarborgen.
Hoewel hij toegeeft dat niet elke vrouw kinderen heeft of mogelijk afwezig zal zijn, ziet hij het als een risico dat hij als kleine ondernemer niet kan negeren.
Hij voelt zich verantwoordelijk voor de stabiliteit van zijn bedrijf en zijn team, en hij wil klanten zekerheid bieden zonder dat deze belofte onder druk komt te staan.
De ondernemer erkent de bredere maatschappelijke discussie over gelijke kansen en laat doorschemeren dat hij idealiter andere keuzes zou kunnen maken.
“In een ideale wereld zouden mannen en vrouwen evenveel zorgverantwoordelijkheden dragen en zou er geen verschil zijn in verlof of afwezigheid. Maar dat is niet de wereld waarin ik werk,” licht hij toe.
Ondanks de kritiek op zijn benadering, is hij vastbesloten om de realiteit zoals hij die ervaart onder ogen te zien.
Voor hem blijft het een balans tussen de eisen van zijn bedrijfsvoering en het risico op afwezigheden. Zijn keuzes zijn volgens hem een weerspiegeling van de verantwoordelijkheden die hij als ondernemer draagt.
