Mo worstelt met traditionele rolverdeling in relatie: ‘Het huishouden is haar terrein’
1. Zijn werkende partner wil dat hij ook meehelpt in het huishouden. 2. Voor hem voelt de traditionele rolverdeling als een solide basis. 3. Hij is opgegroeid met het voorbeeld dat zijn moeder alles regelde thuis. 4. Hij vindt dat hij op zijn eigen manier zijn steentje bijdraagt. 5. Zijn partner werkt ook en vindt dat hij best kan meehelpen.
De 32-jarige Mo staat voor een complexe uitdaging in zijn relatie. Hoewel hij verlangt naar een stabiele toekomst met zijn vriendin, botsen hun verwachtingen over het huishouden.
Waar hij vasthoudt aan traditionele ideeën, streeft zij naar een eerlijke taakverdeling. Mo’s overtuiging over wie verantwoordelijk zou moeten zijn voor het huishouden is diep geworteld in zijn opvoeding.
“Bij ons thuis regelde mijn moeder alles,” vertelt hij. “Zij zorgde dat het huis altijd op orde was en dat er eten op tafel stond. Dat is het voorbeeld waarmee ik ben opgegroeid.”
Nu hij samenwoont met zijn vriendin, merkt hij dat die traditionele rolverdeling niet meer vanzelfsprekend is.
Zijn vriendin heeft een drukke baan en hecht er waarde aan dat beide partners gelijke verantwoordelijkheid dragen voor het huishouden.
“Ze benadrukt vaak dat we allebei bijdragen omdat we ook allebei werken,” legt Mo uit. “Maar voor mij voelt het alsof ik onze toekomst veiligstel door haar de ruimte te geven om van ons huis een thuis te maken.”
Deze uiteenlopende visies zorgen regelmatig voor spanningen. Zijn vriendin voelt zich onder druk gezet om aan traditionele normen te voldoen, terwijl ze het idee heeft dat haar bijdrage niet altijd wordt gewaardeerd.
De meningen van vrienden en familie maken de situatie niet eenvoudiger. Mo merkt dat sommige mensen in zijn omgeving zijn visie delen, terwijl anderen juist benadrukken dat hij zijn opvattingen zou moeten aanpassen.
“Sommige vrienden zeggen dat ik moet meegaan met de tijd en ook mijn steentje moet bijdragen in het huishouden,” vertelt hij.
Voor Mo voelt de traditionele rolverdeling echter als een solide basis voor harmonie in hun relatie. Tegelijkertijd worstelt zijn vriendin met het gevoel dat ze constant moet onderhandelen over een eerlijke verdeling van taken.
“Ze zegt vaak dat we gelijkwaardige partners moeten zijn en samen moeten groeien,” geeft Mo toe. Maar voor hem blijft het lastig om afstand te nemen van de ideeën waarmee hij is opgegroeid.
Mo ziet zichzelf als iemand die op andere manieren bijdraagt aan de relatie. “Ik wil haar de ruimte geven om zich te ontwikkelen, maar ik zie het huishouden echt als haar terrein.”
”Ik werk ook hard en ondersteun haar op mijn manier,” zegt hij. Toch dwingen de verschillen in hun visie Mo om kritisch na te denken over compromissen.
Hij voelt dat zijn eigen overtuigingen ter discussie worden gesteld en worstelt met de balans tussen vasthouden aan zijn normen en het tegemoetkomen aan de wensen van zijn vriendin.
“Soms voelt het alsof ik moet kiezen tussen mijn vertrouwde gewoonten en wat zij wil,” zegt hij. Ondanks de verschillen benadrukt hij dat hij van haar houdt en samen een toekomst wil opbouwen.
De vraagstukken rond hun huishouden gaan verder dan praktische zaken. Ze raken aan diepgewortelde overtuigingen en de manier waarop beide partners naar hun gezamenlijke toekomst kijken.
Mo hoopt een compromis te vinden dat hen beiden gelukkig maakt, maar vraagt zich af hoe ver hij kan gaan zonder zichzelf te verliezen.
Hij erkent dat het tijd en geduld kost om elkaar beter te begrijpen en tot een oplossing te komen die voor hen allebei werkt.
“Ik wil een balans vinden waar we ons allebei prettig bij voelen, zonder dat we te ver afdrijven van wie we zijn,” besluit hij.
