Karin wil een belastingvoordeel: ‘Kinderloze mensen worden over het hoofd gezien’

De 38-jarige Karin, zelfstandig ondernemer, wil een gesprek op gang brengen over hoe het belastingstelsel eerlijker kan worden ingericht.

Ze vindt het niet logisch dat mensen zonder kinderen evenveel belasting betalen als ouders, terwijl zij geen gebruik maken van voorzieningen zoals kinderopvang of onderwijs.

“Waarom moet ik dezelfde hoeveelheid belasting betalen als ouders die volop gebruikmaken van voorzieningen zoals kinderopvang en onderwijs?” vraagt ze zich af.

Volgens Karin is haar standpunt niet gericht tegen kinderen. “Natuurlijk zijn kinderen cruciaal voor de toekomst van onze maatschappij,” benadrukt ze.

Haar punt is dat de huidige verdeling van belastingvoordelen volgens haar niet in verhouding staat tot het gebruik van publieke diensten.

“Als je zelf geen kinderen hebt, maak je geen gebruik van die voorzieningen. Waarom zou ik dan evenveel moeten betalen als degenen die er wel gebruik van maken?”

Ze noemt voorbeelden zoals kinderbijslag en extra belastingkortingen voor ouders. “Dat is prima, maar kinderloze mensen worden vaak over het hoofd gezien. Wij dragen bij, maar krijgen er zelf niets voor terug.”

Karin vindt dat deze groep daardoor structureel over het hoofd wordt gezien. “Zonder kinderen draag je financieel altijd de last,” stelt ze.

Elk jaar betaalt ze naar eigen zeggen duizenden euro’s aan belastingen, zonder iets terug te zien in de vorm van gebruik van kindgerichte voorzieningen.

“Ik werk hard en betaal trouw belasting, maar soms voelt het alsof ik bestraft word omdat ik geen kinderen heb. Dat voelt gewoon niet eerlijk.”

Voor Karin draait het ook om de keuzevrijheid. “Niemand is verplicht om kinderen te krijgen. Kinderloos blijven is net zo’n persoonlijke keuze als die van mij.”

”Waarom zou ik dan moeten betalen voor de keuzes van anderen?” Ze vindt dat ouders meer verantwoordelijkheid zouden moeten nemen voor de kosten van het gezinsleven.

“Ik heb niets tegen mensen met kinderen, maar het is niet mijn taak om hun financiële lasten te verlichten,” zegt ze.

Ze merkt dat haar mening niet altijd goed wordt ontvangen. “Sommigen noemen me egoïstisch of zeggen dat ik het niet begrijp omdat ik zelf geen kinderen heb. Maar het gaat mij om het systeem, niet om de kinderen.”

Toch is ze niet de enige met deze gedachte. Volgens Karin delen veel van haar kinderloze vrienden dezelfde frustraties, al wordt het onderwerp vaak gemeden om discussies te voorkomen.

“Het lijkt alsof kinderloze mensen vaak worden genegeerd, terwijl ook zij een belangrijke bijdrage leveren aan de maatschappij,” zegt ze.

Karin hoopt dan ook dat haar oproep leidt tot een bredere discussie over belasting en gelijkwaardigheid. “We moeten echt in gesprek gaan over dit onderwerp.”

Een oplossing die zij aandraagt is een belastingkorting voor mensen zonder kinderen. Zo zouden zij, net als ouders, ook erkenning kunnen krijgen voor hun bijdrage.

Voor Karin gaat het namelijk niet alleen om geld, maar ook om waardering. “De maatschappij richt zich sterk op gezinnen en kinderen, maar mensen zonder kinderen dragen ook veel bij.”

”Het zou goed zijn om die inzet te erkennen en te waarderen, en daar zouden we over kunnen praten in een maatschappelijk debat,” besluit ze.