Christiaan Bauer openhartig over zijn moeder Mariska: ‘de buitenwereld vergeet dit wel eens’
Dit jaar begon totaal niet lekker voor zanger Frans Bauer en zijn gezinnetje, dit daar Mariska getroffen werd door een…
Dit jaar begon totaal niet lekker voor zanger Frans Bauer en zijn gezinnetje, dit daar Mariska getroffen werd door een herseninfrct.
De zanger en ook zijn zonen waren dan ook behoorlijk geschrokken door hetgeen wat Mariska overkwam.
In gesprek met de Hersenstichting vertellen Mariska en haar zoon Christiaan openhartig over de hersennfarct van Mariska.
“Als je mijn moeder had gekend van vóór het hersninfarct… Een wervelwind. Niks was haar teveel”, aldus Christiaan.
“Ik ben altijd een bezige bij geweest. Ik vloog van hot naar her, had altijd veel sociale contacten. Sinds mijn hersninfarct is dat niet meer zo vrijblijvend”, zegt Mariska nu.
“De eerste periode kon ik alleen maar op de bank liggen en slapen, veel slapen. Inmiddels gaat het een stuk beter met me, maar nog altijd moet ik alles wat ik wil doen plannen.”
Het gezin Bauer is ontzettend hecht en gelukkig kan Mariska op veel steun rekenen van haar geliefde mannen.
Christaan: “Wij ondersteunen haar waar mogelijk. Bijvoorbeeld door vaker te koken of andere taken van haar over te nemen.
Maar de buitenwereld vergeet dit wel eens. En dat begrijp ik ook; ik zou zelf misschien ook niet realiseren dat iemand die een jaar geleden een infarct heeft gehad, daar nu nog last van kan hebben. Het is onzichtbaar, mensen zien niks aan haar.”
Onlangs liet Mariska aan Rooijakkers weten in het programma ‘over de vloer bij’: Hier heb ik dus last van, dat ik soms niet meer weet waar ik het over heb.’
‘Daar kan ik wel aan merken dat ik er toch iets aan over heb gehouden.’ Mariska deelde tevens dat ze vandaag de dag een ‘flapuit’ is geworden.
‘Als Maris met een bepaalde situatie niet blij is, dan zou ze vroeger waarschijnlijk niks hebben gezegd’, vertelt Frans.
‘Nu zegt ze gelijk: ik vind er geen reet aan.’ Mariska bevestigt dit. ‘Vroeger zou ik denken van: laat maar. Maar “laat maar” komt bij mij niet meer voor.’