Emile Ratelband blijft ondanks ellende positief en is helemaal klaar voor zijn tiende kind

Hoewel Emile Ratelband volgend jaar maart 75 wordt, strijdt hij al lange tijd om zijn geboortedatum in zijn paspoort te laten veranderen. 

In eerste instantie kreeg hij dat bij de rechter niet voor elkaar. Emile gaf echter niet op. 

‘Mijn geboortedatum (11 maart 1949, red.) in mijn paspoort veranderen, gaat nog altijd niet gebeuren,’ vertelt Emile in gesprek met weekblad Story.

‘Wat wel gaat lukken is om als leeftijd het getal 49 in mijn paspoort te laten zetten, waarna ik elk jaar een nieuw paspoort moet aanvragen.

Dat wordt nog wat, maar oké. Dit traject zit nu in de laatste fase en ik ga dat winnen. Over maximaal een jaar is het zover.‘

‘Om dat luister bij te zetten neem ik dan mijn tiende kind. Ik heb al aan mijn broer gevraagd of ik de baby naar hem mag vernoemen: Chris of Chrisje. Mijn broer zei dat hij dat niet wil.’ 

Emile treft zichzelf wederom voor de rechter, maar dit keer niet alleen door de recente controverse omtrent zijn paspoort.

Hij is voornemens een rechtszaak aan te spannen tegen zijn voormalige echtgenote, Moon van Buuren, de moeder van hun twee kinderen, Royce (16) en Emilio (14). Dit alles heeft zijn oorsprong in een beladen beschuldiging van mis handeling van Moon door Emile.

Terug in 2013 zorgde een uitgelekte geluidsopname voor opschudding. Deze opname zou het moment vastleggen waarop Emile Moon zowel in haar benen schopte als in haar gezicht sloeg,

en dat allemaal in het bijzijn van hun destijds jonge zonen. Emile heeft altijd volgehouden dat de opnames vervalst waren.

Ondanks zijn beweringen werd hij ver00rdeeld tot een taakstraf van 25 uur. Echter, volgens Emile is dit hoofdstuk nog niet afgesloten.

‘Royce en Emilio hebben inmiddels los van elkaar en zonder dat het hen is gevraagd, een verklaring daarover afgelegd.

Beiden zeggen daarin: Papa heeft mama nooit geslagen. Papa heeft mama nooit geschopt, mama heeft dit in scène gezet. Dit heb ik zwart op wit.

Ik ga nu een klacht indienen bij de rechtbank, omdat hun moeder mijn carrière bewust kapot heeft gemaakt, en mij bewust in een kwaad daglicht heeft gezet. Dit is nog lang niet voorbij.’