Emma is abroseksueel: ‘Eindelijk een woord voor wat ik jarenlang voelde’

Emma Flint (32) heeft onlangs haar verhaal gedeeld over het ontdekken van haar abroseksualiteit, een identiteit die ze pas op haar 30e volledig omarmde.

In een openhartige bijdrage vertelt ze over de uitdagende reacties die ze kreeg van vrienden en hoe dat haar leven veranderde.

Abroseksualiteit, een relatief onbekende seksuele identiteit die fluctueert en verandert, was voor Emma lange tijd onbekend terrein.

Het ontdekken ervan bracht haar helderheid, maar ook pijnlijke reacties van haar omgeving. Toen Emma voor het eerst vertelde over haar abroseksualiteit, werd ze geconfronteerd met onbegrip.

“Wanneer heb je dit besloten? Is dit eigenlijk wel een label? Ik steun je natuurlijk, maar dit klinkt niet echt,” vertelt ze.

Hoewel haar vrienden zeiden haar te steunen, voelden de reacties voor haar als een afwijzing. Dit leidde uiteindelijk tot het verbreken van vriendschappen, wat Emma aanzette om trouw te blijven aan haar eigen identiteit, zelfs als dat betekende dat sommige mensen niet meer in haar leven zouden blijven.

Opgroeiend in de jaren negentig kende Emma termen als homo, lesbisch en hetero, maar alles daarbuiten werd vaak niet serieus genomen.

Het idee dat seksualiteit iets fluïde kan zijn, was destijds nauwelijks bespreekbaar. Het was pas later, toen ze op Instagram een bericht van LGBTQ+-activist Zoe Stoller tegenkwam, dat ze ontdekte dat er een term was die haar ervaringen beschreef: abroseksualiteit.

“Het voelde als een licht dat aanging,” herinnert Emma zich. “Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”

Abroseksualiteit betekent dat iemands seksuele identiteit kan veranderen. Voor Emma betekende dit dat ze de ene dag meer aangetrokken kon zijn tot vrouwen en de andere dag meer tot mannen.

Dit zorgde vaak voor verwarring, niet alleen bij haarzelf maar ook bij haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”

De onbegripvolle reacties zorgden ervoor dat Emma zich vaak onzeker voelde over haar identiteit. Ze beschuldigde zichzelf ervan niet vastberaden genoeg te zijn en twijfelde aan haar eigen gevoelens.

Het ontdekken van de term abroseksualiteit hielp haar echter om zichzelf te accepteren en te begrijpen dat haar gevoelens legitiem waren.

Hoewel de samenleving steeds meer openstaat voor verschillende seksuele identiteiten, blijft er veel onwetendheid over termen zoals abroseksualiteit.

Mensen vroegen haar vaak waarom ze niet gewoon biseksueel kon zijn, vertelt Emma. “Sommige mensen eisen dat ik een vaststaand label kies, zodat mijn identiteit hen niet stoort.”

Ze benadrukt dat haar fluctuaties in seksuele voorkeur geen invloed hebben op haar romantische relaties. “Het draait om de persoon, niet om hun geslacht,” legt ze uit.

Toch blijft het moeilijk om haar identiteit keer op keer te moeten uitleggen en te rechtvaardigen, vooral omdat niet iedereen bereid lijkt te zijn om buiten hun eigen kaders te denken.

Emma blijft echter vastberaden om haar verhaal te delen en voor zichzelf op te komen. Ondanks de uitdagingen die ze tegenkomt, blijft ze hoopvol dat meer begrip en acceptatie mogelijk is.

Ze wil dat mensen begrijpen dat seksualiteit niet in hokjes past en dat we iedereen de ruimte moeten geven om zichzelf te kunnen zijn.