Evy voelt zich bekeken in haar achtertuin: ‘Ik heb dat ding een aantal keren zien bewegen’

Evy woont samen met haar man en twee kinderen in een gezellige, kindvriendelijke buurt. Haar kinderen zijn vier en zeven jaar oud en spelen vaak buiten.

Zeker nu het zonnetje zich weer laat zien, is Evy veel in de tuin te vinden. Lekker ontspannen met een kop koffie of een boek in de hand. Maar de laatste tijd zit er iets dwars.

“Vanaf mijn tuin kijk ik recht op de woningen achter ons,” vertelt Evy. “En het viel me op dat de achterburen een camera op de vensterbank hebben staan, precies in de slaapkamer aan de achterkant.”

Sinds ze dat heeft gezien, voelt ze zich ongemakkelijk. “Ik weet niet wat de reden is, maar ik voel me bekeken.”

Het gaat volgens Evy om een kleine beveiligingscamera die in de vensterbank staat. Ze ziet hem telkens weer wanneer ze in haar tuin zit.

“Vooral als het mooi weer is, ben ik graag buiten. Maar nu betrap ik mezelf erop dat ik steeds naar die camera zit te kijken. Dat is toch niet normaal?”

Op een dag besloot ze het toch maar te vragen aan de buren. “Ik heb vriendelijk gevraagd of de camera werkt en waarom hij daar staat,” zegt Evy.

De achterburen, een stel dat op de hoek van het blok woont, gaven als antwoord dat het puur voor de veiligheid is.

“De buurman zei dat de camera alleen gericht is op hun eigen poort aan de zijkant van het huis.” Maar Evy blijft twijfelen. “Het is al een paar keer gebeurd dat ik zag dat de camera draaide.”

‘‘Soms midden op de dag, als ik in de tuin zit. Dan beweegt hij, alsof hij een andere kant op wordt gericht. En wie zegt dat hij niet ook mijn tuin filmt?”

Ze probeert het van zich af te zetten, maar het lukt haar niet goed. “Het voelt gewoon niet prettig. Ik ben niet iemand die snel iets zegt, maar dit zit me echt niet lekker. Je hoort toch privacy te hebben in je eigen tuin?”

Vooral nu de zomer eraan komt, maakt ze zich zorgen. “Mijn kinderen spelen graag in het zwembadje in de tuin, en ik zelf zit er ook vaak in m’n zomerkleding. Dan wil je niet het gevoel hebben dat je bekeken wordt.”

Volgens de wet mag je een camera wel ophangen voor eigen beveiliging, maar dan moet hij gericht zijn op je eigen terrein. Niet op de tuin van anderen.

“Maar ja, hoe weet ik waar die camera echt op gericht staat? Ik zie alleen dat ding bewegen. En dat geeft me geen fijn gevoel.”

Evy heeft overwogen om opnieuw met de buren te praten, maar ze wil geen ruzie. “Ze waren beleefd de eerste keer, maar ik merkte ook dat ze het gesprek snel wilden afronden. Dat maakt het extra lastig.”

Toch overweegt ze nu om stappen te zetten want het zit haar gewoon niet lekker. “Misschien ga ik het melden bij de gemeente of de wijkagent.”

”Niet om iemand te pesten, maar om duidelijkheid te krijgen. Ik wil gewoon mijn tuin weer als fijne plek kunnen ervaren.”

Ze hoopt vooral op wederzijds begrip. “Ik snap best dat mensen hun huis willen beveiligen, zeker als je op een hoek woont.”

”Maar dan moet je dat wel op een manier doen waarbij de buren zich ook veilig voelen. Privacy hoort van twee kanten te komen.”

Tot die tijd blijft Evy voorzichtig. “Ik probeer er niet te veel aan te denken, maar het zit toch in je achterhoofd. En dat is zonde, want ik wil gewoon lekker in mijn tuin kunnen zitten zonder me bekeken te voelen.