Loa en Nyah niet blij met het asielzoekersbeleid: ‘Nederland faalt hier enorm in!’

Loa en Nyah ontmoetten elkaar vier maanden geleden in een asielzoekerscentrum (AZC) in Nederland. Beiden zijn nieuw in ons land, ver weg van hun thuisland, familie en vrienden.

Ondanks de onbekende omgeving en de uitdagingen die het leven in een AZC met zich meebrengt, vonden ze troost en steun bij elkaar.

Vanaf het eerste moment klikte het tussen de twee jonge vrouwen. Ze delen verhalen over hun verleden, hun dromen en hun hoop voor de toekomst. “We begrijpen elkaar meteen,” zegt Loa.

“Het voelde alsof we elkaar al jaren kenden.” Nyah voegt toe: “In een omgeving waar alles nieuw en soms overweldigend is, is het fijn om iemand te hebben met wie je alles kunt delen.”

Het leven in het AZC is niet gemakkelijk. Ze delen een slaapzaal met andere vrouwen, wat weinig privacy bied.

“Het is moeilijk om je eigen ruimte te hebben,” verteltNyah. “Maar we maken het gezellig met elkaar.” Ze proberen het beste te maken van hun situatie, ondanks de beperkingen.

Een van de grootste uitdagingen was het beperkte weekgeld dat ze ontvingen. Volgens de Regeling verstrekkingen asielzoekers en andere categorieën vreemdelingen 2005 (Rva) ontvangen asielzoekers een wekelijkse financiële toelage voor voedsel en andere persoonlijke uitgaven.

Voor een alleenstaande volwassene die zelf alle maaltijden verzorgt, bedraagt het eetgeld €58,24 per week. Daarnaast is er een vast bedrag van €14,87 per week voor kleding en andere persoonlijke uitgaven.

“Het is moeilijk om rond te komen,” aldus Loa. “Na het kopen van eten blijft er bijna niets over voor andere dingen.” Nyah voegt toe:

“We willen ook gewoon eens iets leuks voor onszelf kopen, zoals make-up of een parfum.” Loa en Nyah voelen dat de behoeften van jonge vrouwen niet voldoende worden erkend in het beleid.

“We zijn jong en willen er goed uitzien,” zegt Nyah. “Maar met dit geld kunnen we ons geen extraatjes veroorloven.”

Loa benadrukt: “Het lijkt alsof er geen rekening wordt gehouden met wat jonge vrouwen nodig hebben om zich goed te voelen.”

Ondanks de uitdagingen blijven Loa en Nyah hoopvol over hun toekomst in Nederland. Ze willen graag studeren, werken en een zelfstandig leven opbouwen. “We willen bijdragen aan de samenleving,” zegt Loa.

“Maar daarvoor hebben we wel de juiste ondersteuning nodig.” Nyah voegt toe: “Met meer mogelijkheden kunnen we echt iets van ons leven maken hier.”

Loa en Nyah hopen dat hun verhaal aandacht zal vestigen op de situatie van jonge vrouwen in asielzoekerscentra.

Ze pleiten voor een herziening van het beleid, zodat er meer rekening wordt gehouden met hun specifieke behoeften.

“We vragen niet om luxe,” zegt Nyah. “Alleen om de kans om onszelf te kunnen zijn en een toekomst op te bouwen.”

Hun vriendschap biedt hen kracht en steun in een moeilijke tijd. Samen blijven ze dromen van een betere toekomst in hun nieuwe thuisland.