Moeder Romy is bang voor haar 13 jarige zoon: ‘Twee extra sloten op mijn slaapkamerdeur’

Als ouder zijnde probeer je je kind zo goed mogelijk op te voeden. De moeder in dit verhaal laat weten ontzettend bang te zijn voor haar eigen zoontje.

De 39-jarige Romy is alleenstaand en heeft twee kinderen, Ella (10) en Mark (13). In gesprek met Famme.nl laat ze weten dat ze geen uitweg meer ziet.

”Sinds Mark klein was, gedroeg hij zich al rebels. Hij kent het woord ‘nee’ niet en ik ken het telefoonnummer van de school waar hij op zit inmiddels uit mijn hoofd.”

”Meer dan regelmatig word ik namelijk gebeld, met het verzoek of ik even langs kan komen. Ik schaam me behoorlijk als ik weer moet aanhoren wat hij nu weer heeft gedaan.”

Als peutertje bezat hij al veel kracht. Schoppen, slaan en bijten, hij deed het allemaal. Toch wist ik hem te overmeesteren. Dan zette ik hem op zijn kamer.”

”Of ik sprak hem streng toe. Een keer heb ik hem terug gebeten. Daar ben ik niet trots op, maar ik zag geen andere uitweg meer.”

”Ik liep toen samen met mijn kinderen door de supermarkt, toen Mark het winkelwagentje van zijn zus inpikte. Toen Ella begon te huilen, beet hij haar.”

”Mijn hart brak toen ik de paniek in Ella’s ogen zag en ik heb Mark daarna gebeten. Niet hard, maar hij schrok er heel erg van.”

”Sinds die dag bijt hij niet meer, maar hij is nog steeds heel erg agressief. Als hij zijn zin niet krijgt, mept hij erop los. Hij wordt ouder en ik kan hem steeds moeilijker onder controle houden.”

”Hij lijkt met de dag sterker te worden. Nu ben ik zelf niet de slankste, maar toch kan ik hem bijna niet meer houden.”

”Recent explodeerde de boel. Rond kerst hadden we een discussie over de cadeautjes. Toen ik hem vertelde dat ik hem geen Playstation 5 zou geven, duwde hij me op de grond.”

”Daar stopte het niet, want hij beet me toe dat hij me in mijn slaap zou verm00rden. Ik neem zijn woorden niet altijd even serieus, maar schrok me rot.”

”Vanaf dat moment doe ik mijn slaapkamerdeur op slot. Ik heb er zelfs twee extra sloten bijgekocht zodat hij niet binnen kan komen.”

”Mijn kinderen hebben geen contact meer met hun vader. Mijn eigen ouders leven inmiddels niet meer. Ik moet dus alles altijd maar alleen doen.”

”Het is ontzettend vermoeiend alles altijd maar alleen te moeten doen. Daarbij moet ik constant op mijn hoede zijn voor mijn agressieve zoon.”

”Om de meest simpele dingen kan hij kwaad worden. Als ik hem vraag om de tafel te dekken, gooit hij alle borden kapot.”

”Ik weet dat het zo niet verder kan. Ik zal professionele hulp moeten inschakelen, maar ik vind het ontzettend moeilijk. Ik moet mezelf over een drempel heenzetten want wij kunnen als gezin zo niet verder.”

”Als dat niet helpt, zal ik nog verder gaan en hem uit huis laten plaatsen. Zijn zusje en ik lijden verschrikkelijk onder zijn gedrag.”