Maxime Meiland haalt uit naar haar eigen vader: ‘gewoon stug doorgaan’

Het is inmiddels wel duidelijk dat de band tussen Martien en Maxime Meiland hecht is. Toch schaamt ze zich vaak voor haar vader: ,,Hij kan heel vervelend doen tegen mensen.”

In hun serie Chateau Meiland zien we regelmatig dat vader en dochter de grootste lol hebben maar in de realiteit is dat niet altijd zo.

Maxime vertelt in gesprek met weekblad Weekend dat haar vader ‘af en toe heel vervelend kan doen tegen mensen’.

,,Dan denk ik: rustig aan”, zegt Maxime. ,,En dan ook niet willen luisteren, vréselijk! Af en toe denk ik: nounou, pfff.”

Martien was volgens Erica was vroeger niet. Maxime denkt dat het door zijn bekendheid komt en wanneer hij vader heeft gedronken valt hij mannen lastig die zijn zoon hadden kunnen zijn.

,,Die vinden hem natuurlijk leuk omdat hij Martien Meiland is en dat vinden ze allemaal geestig”, legt Maxime uit. ,,Maar dan gaat mijn vader met die jongens flirten. Dan wil ik gewoon weg!”

Ze vindt het dan ook ontzettend gênant als haar eigen vader zich zo gedraagt. ,,Maar niet luisteren dan hé, gewoon stug doorgaan.

Dan zie ik toch iemand die… zoekende vind ik wat overdreven, misschien aandacht zoekt? Om bevestiging te krijgen, misschien dat dat het is. Ik schaam me. Dat kan gewoon niet!”

De familie Meiland is niet meer weg te denken van de Nederlandse buis en hebben nog altijd veel fans. Toch zijn er ook mensen geen fan van de bekende familie.

Jan Dijkgraaf die de boeken van de Meilandjes heeft geschreven onthulde onlangs dat één van de signeersessies van de familie Meiland bijna werd gecanceld vanwege bedreigngen.

,,Op de dag dat Erica in Zwolle haar boeken zou signeren, liep ik al door de stad en was de familie bijna gearriveerd toen ik een telefoontje kreeg van de boekhandel dat er allerlei bedreigngen binnen waren gekomen.”

,,De eigenaar van de boekwinkel wilde de signeersessie die over een halfuur zou beginnen, cancelen.” De p0litie werd gewaarschuwd maar volgens Dijkgraaf voelde de familie zich niet onveilig.

,,Ik voelde me een soort van verantwoordelijk voor hun veiligheid, terwijl ze er zelf niet van uitgingen dat ze gevaar liepen. Terwijl dat theoretisch misschien wel zo was.”