Truus leende 20.000 euro aan dochter: ‘Niet terugbetalen maar wel op luxe vakanties!’

Truus dacht dat ze haar kind hielp een grote droom te verwezenlijken. Een paar jaar geleden leende ze 20.000 euro, een bedrag dat ze met moeite had gespaard voor later.

Het doel was om haar zoon of dochter te ondersteunen bij het kopen van een huis, iets wat voor Truus van groot belang was. Het idee dat haar kind een eigen thuis zou hebben, gaf haar een goed gevoel.

Maar nu, een jaar later, voelt ze zich teleurgesteld en verdrietig. De reden? De afgesproken terugbetalingen blijven grotendeels uit, terwijl haar kind wél op luxe vakanties gaat.

Het geld dat Truus had gespaard, was geen overbodige luxe. Na jarenlang hard werken en opofferingen te hebben gemaakt, had ze een klein financieel vangnet opgebouwd.

Toen haar kind haar om hulp vroeg voor de aankoop van een huis, twijfelde ze geen moment. Ze wist hoe moeilijk het tegenwoordig is om een hypotheek te krijgen en wilde haar kind een goede start geven.

De afspraak was dat het geleende bedrag in maandelijkse termijnen van duizend euro zou worden terugbetaald.

In eerste instantie leek alles goed te gaan. De eerste maand kreeg Truus netjes de afgesproken duizend euro. Maar daarna bleef het stil. Geen verdere betalingen, geen telefoontjes, geen bezoekjes.

Truus probeerde haar kind te bereiken, maar kreeg vaak geen antwoord. Ze begon zich zorgen te maken. Had haar kind financiële problemen? Waarom hield het zich niet aan de afspraken?

De schok kwam toen Truus via anderen hoorde dat haar kind op vakantie ging, en niet zomaar een vakantie, maar een reis van vijfduizend euro naar een exotische bestemming.

Hoe kon haar kind zo’n dure reis maken terwijl er nog een schuld van 19.000 euro openstond? Waarom had haar kind dit niet met haar besproken?

Voor Truus voelde het als een klap in het gezicht. Was het geld dat ze met zoveel zorg had gespaard en uitgeleend zomaar als een gift gezien?

Diepe teleurstelling overviel haar. Niet alleen vanwege het uitblijven van de betalingen, maar ook door de afstand die was ontstaan. Waar hun relatie ooit hecht was, is er nu een pijnlijke stilte.

Truus vraagt zich af wat er mis is gegaan. Heeft ze haar kind te veel verwend? Is het een kwestie van ondankbaarheid? Of heeft ze ergens een fout gemaakt?

Truus staat nu voor een lastige keuze. Ze kan haar kind confronteren en erop aandringen dat de aflossingen hervat worden, maar ze vreest de gevolgen.

Wat als dit leidt tot een volledige breuk in het contact? Wat als haar kind boos wordt en haar beschuldigt van bemoeienis?

Truus wil haar kind niet verliezen, maar ze kan zich ook niet veroorloven zomaar 20.000 euro af te schrijven. Dit was haar financiële buffer voor later, en nu voelt ze zich onzeker over haar toekomst.

Het verhaal van Truus is herkenbaar voor veel ouders. Hoe ver ga je om je kind te helpen? En wat doe je als die hulp niet wordt gewaardeerd of zelfs misbruikt?

Vertrouwen is de sleutel in elke relatie, maar wat als dat vertrouwen wordt geschaad? Moet Truus vasthouden aan de gemaakte afspraken en de lening opeisen, of moet ze dit loslaten om de relatie met haar kind te behouden?