Wanhopig meisje (18) doet haar verhaal: Ze moet verplicht op de kinderen van haar zus passen!

Het gezinsleven, in zijn ideale vorm, zou een bron van onvoorwaardelijke steun en liefde moeten zijn. Toch is het in ieder gezin weer anders.

Terwijl velen van ons zich gelukkig prijzen met de steun van onze naasten, is er een dunne lijn tussen het helpen van een familielid en het totaal opgeofferd worden.

Dit dilemma wordt treffend geïllustreerd in een recente post op een populair online forum door een 18-jarige die haar zorgen en frustraties deelde.

Sinds haar 15e heeft dit jonge meisje de rol op zich genomen van oppas voor de kinderen van haar 30-jarige zus.

Ze vertelt: “In eerste instantie was de situatie normaal: de kinderen waren heel klein en sliepen vooral, maar nu ze 2 en 4 jaar oud zijn, kan ik niet meer voor ze zorgen.

Ik moet elke dag mijn schoolwerk doen, maar het is onmogelijk geworden om me te concentreren en studeren terwijl ik voor hen twee zorg… als gevolg daarvan zijn mijn cijfers dramatisch verslechterd.”

Toen ze haar zorgen met haar zus besprak, werd ze als egoïstisch bestempeld. Haar zus, onlangs gescheiden, benadrukte dat ze volop werkte en zich geen professionele oppas kon veroorloven.

Dit zette het meisje onder druk, waardoor ze, ondanks haar aarzelingen, doorging met de zorg voor de kinderen.

De druk werd echter alleen maar groter. Ze begon te worstelen met gevoelens van angst, stress en ontwikkelde zelfs een eetstoornis.

Terwijl haar leeftijdsgenoten genoten van tieneractiviteiten, raakte zij achterop in haar studies en werd ze financieel en sociaal beperkt.

Ondertussen verbeterde de situatie van de oudere zus aanzienlijk. Met een nieuwe relatie en een goedbetaalde baan, kon ze luxeartikelen kopen en reizen.

Toch weigerde ze een oppas te nemen, ondanks het feit dat ze het zich nu kon veroorloven daar ze een goed betaalde baan heeft.

Nu, op zoek naar advies, heeft het meisje haar verhaal online gedeeld. Reacties stroomden binnen, variërend van:

“Je zus maakt duidelijk mis bruik van je en hanteert een passief-agressieve houding tegenover je, je zou ermee moeten stoppen zonder achterom te kijken”,

“net zoals ze dure tassen kan kopen, kan ze een oppas betalen: dat moet ze wel doen en kan jou met rust laten”,

“Er is veel moed voor nodig om jou egoïstisch te noemen als je zelfs maar je eigen opleiding opoffert voor haar kinderen!”. Het internet lijkt overwegend aan haar kant te staan, maar wat denk jij?