Yaro niet blij met inburgeringscursus: ‘Ik maak mijn eigen keuzes en beslis alles zelf!’

De jonge Yaro, afkomstig uit Afrika, heeft na een lange periode van onzekerheid eindelijk zijn verblijfsvergunning in Nederland ontvangen.

Een grote stap, die hem veel rust heeft gebracht. “Ik ben blij dat ik nu een huis en geld heb. Meer heb ik niet nodig,” vertelt Yaro kalm.

Toch brengt deze nieuwe fase in zijn leven ook verplichtingen met zich mee. Een daarvan is de inburgeringscursus. En dat ervaart hij als een flinke uitdaging.

“Waarom is het zo noodzakelijk dat ik gelijk de Nederlandse taal moet leren?” vraagt Yaro zich af. Hij vindt de lessen lastig en soms zelfs ontmoedigend.

Inburgeren is in Nederland een wettelijke verplichting voor nieuwkomers. Het houdt in dat ze de taal leren, zich verdiepen in de Nederlandse samenleving en uiteindelijk examen doen.

Maar Yaro begrijpt de noodzaak nog niet goed. “Ik leer het vanzelf wel als ik ga werken in een fabriek,” zegt hij nuchter. “Ik vind het onnodig. Het komt vanzelf wel een keer.”

Voor velen is de inburgeringscursus een belangrijke stap richting een zelfstandig leven in Nederland. Voor Yaro voelt het echter vooral als een belemmering.

“Ik wil gewoon werken en mijn leven opbouwen. Dat inburgeren maakt alles alleen maar moeilijker,” zegt hij eerlijk.

Vooral de Nederlandse grammatica en de strenge regels rondom taalgebruik maken het hem niet makkelijk. “Alles moet zo precies. Als je één fout maakt, is het weer niet goed,” zucht hij.

Yaro heeft simpele dromen: een baan vinden, financieel onafhankelijk worden en in rust leven. “Over een tijdje ga ik gewoon werken en dan kijken we wel verder,” legt hij uit.

Voor nu probeert hij zich niet te veel te verliezen in moeilijke lessen en ingewikkelde woorden. “Ik kan mezelf al een beetje redden in winkels en op straat. Dat is voor mij genoeg.”

Hoewel zijn begeleiders hem uitleggen dat een goede beheersing van de taal deuren opent naar betere banen en meer zelfstandigheid, blijft Yaro sceptisch.

“Misschien snap ik het later wel beter,” zegt hij. “Nu vind ik het gewoon niet nodig.” Toch valt niet te ontkennen dat Yaro leergierig is.

Hij pikt snel dingen op van de mensen om hem heen. “Als ik straks werk, praat ik gewoon met collega’s. Zo leer ik de taal ook wel,” denkt hij hardop.

Ook zijn vrienden, die net als hij uit andere landen afkomstig zijn, delen hun ervaringen met hem. “Sommigen hebben het examen gehaald en zijn nu blij dat ze het gedaan hebben.”

”Anderen zeggen dat het veel stress geeft,” vertelt Yaro. Zelf hoopt hij het allemaal wat makkelijker en zonder al te veel druk te kunnen doorlopen.

Inmiddels heeft Yaro een manier gevonden om met de situatie om te gaan. Hij volgt de verplichte lessen, maar zonder zichzelf onder druk te zetten.

“Ik ga er wel heen, maar ik maak me er niet te druk om,” zegt hij eenvoudig. Regels mogen zijn leven niet bepalen, vindt hij. “Ik wil zelf kiezen hoe ik mijn leven opbouw.”

Ondanks de hobbels die hij tegenkomt, blijft Yaro positief gestemd. Hij beseft goed dat hij in Nederland kansen krijgt die hij in zijn geboorteland misschien nooit zou hebben gehad.

“Ik ben dankbaar dat ik hier mag zijn,” zegt hij oprecht. “Maar ik wil het wel op mijn eigen manier doen.” Voor Yaro is het leven in Nederland nog wennen en soms verwarrend.

Toch blijft hij geloven in zijn eigen tempo en keuzes. “Ik doe het op mijn tempo,” besluit hij vastberaden. “Alles op zijn tijd.”